به گزارش سینماپرس، پیمان جبلی رئیس صداوسیما در حاشیه مراسم یادبود محمد کاسبی درباره ساخت سریال «موسی کلیم الله» و روند پیشرفت آن به مهر گفت: هر قسمت از این سریال حدود یک ماه زمان می‌برد چون در آثار الف ویژه، طراحی صحنه و برنامه‌ریزی زمان بیشتری می‌برد و با کارهای عادی متفاوت است. البته این در صورتی است که همه شرایط فراهم باشد. حداقلِ زمان مورد نیاز برای یک فصل ۱۵ ماه است، اما این موضوع کاملاً به طراحی تیم تولید بستگی دارد؛ کارگردان، تهیه‌کننده و گروه تولید تعیین می‌کنند که زمان دقیق چقدر باشد.

وی اضافه کرد: به‌طور متوسط در آثار فاخر و سنگین، به‌ویژه پروژه‌های تاریخی الف ویژه، ما روزانه دو تا سه دقیقه تصویربرداری داریم؛ گاهی کمتر، بسته به داستان، دکور، شخصیت‌ها و بازیگران. البته تلاش ما این است که زیرساخت‌ها و شرایط را به‌گونه‌ای فراهم کنیم که اگر تیم تولید، تهیه‌کننده یا کارگردان بخواهند سرعت کار را افزایش دهند، امکان آن مهیا باشد. ترجیح ما نیز تولید بیشتر و سریع‌تر است، اما در نهایت تابع نظر تیم حرفه‌ای و قابل احترام تولید این مجموعه هستیم.

وی در ادامه گفت: سریال «موسی کلیم الله» کمتر از یک ماه است که کلید خورده و از آغاز تصویربرداری می‌گذرد و خبر آن نیز اعلام شده است. اگر هر ماه یک اپیزود تولید شود، قاعدتاً سه تا چهار اپیزود باید تا پایان امسال تصویربرداری شود.

جبلی تصریح کرد: امیدوارم تولید هرچه سریع‌تر پیش برود و با نظم تاریخی طراحی‌شده، به جلو حرکت کند؛ به‌گونه‌ای که مانند سریال «سلمان» نشود که فصل دوم پیش از فصل اول تولید شد. ان‌شاءالله به‌زودی فصل پایانی «سلمان» نیز مقابل دوربین خواهد رفت. امیدواریم این پروژه نیز با همان نظم پیش برود و هرچه زودتر در معرض دید و توجه مخاطبان قرار گیرد.

وی در پاسخ به اینکه چرا تلویزیون هنوز برند کتابی مثل «کتاب باز» ندارد؟ گفت: برنامه «دیدینو» را احتمالاً دنبال کرده‌اید؛ از جمله تلاش‌هایی است که برای شکل‌گیری یک برنامه اختصاصی کتاب انجام شده و به‌نظر من تا حد زیادی هم موفق بوده است. طرح‌های دیگری نیز ارائه شده و شبکه‌های مختلف در این حوزه فعالیت می‌کنند. شبکه سه نیز سال گذشته برنامه‌ای درباره کتاب را روی آنتن برد اما هر یک از این برنامه‌ها باید ادامه پیدا کند تا بتوانیم نظر مخاطب را ارزیابی کنیم، نقاط قوت و ضعف برنامه را بسنجیم و مسیر را اصلاح کنیم.

وی اضافه کرد: موضوع کتاب، موضوعی بسیار مهم و حساس است و با شیوه‌های معمول و جاری، شاید نتوان برنامه‌ای کاملاً اختصاصی و مؤثر درباره کتاب تولید کرد. علاوه بر این‌گونه برنامه‌ها، ما درصدد تولید قطعات کوتاه نمایشی برای معرفی کتاب نیز هستیم. پیش‌تر نیز چنین تجربه‌ای داشته‌ایم و به همکاران تأکید کرده‌ام که این تجربه تکرار شود.

جبلی در پایان گفت: برای معرفی کتاب، صرفاً زیرنویس، گوینده یا صحبت درباره کتاب کافی نیست و به‌نظر می‌رسد یکی از روش‌های مؤثر، تولید قطعات کوتاه نمایشی است که با الهام از داستان کتاب ساخته می‌شود.

با در گذشت زنده یاد «سعید مظفری» صدای ماندگار دوبلاژ سینمای ایران، باری دیگر توجهات نسبت به وضعیت نه چندان رضایت بخش سال های اخیر هنر دوبله کشور جلب شد. و باری دیگر این سوال بوجود آمد که آینده دوبلاژ پس از نسل طلایی آن چه خواهد شد؟ به همین جهت «اکبر منانی» صدای ماندگار و از گویندگان نسل طلایی دوبلاژ در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به دلیل تکرار نشدن این نسل از گویندگان اظهار داشت: کار ما به گونه‌ای بوده که هر فرد جایگاه خود را دارد و هیچ‌کس نمی‌تواند جای دیگری را کامل بگیرد. با این حال، بسیاری از دوستان ما، به‌اصطلاح، صرفاً تقلید می‌کنند و صداهای قدیمی را بازسازی می‌نمایند.

وی تاکید کرد: اعتقاد من این است که هر کسی که بخواهد وارد حرفه دوبله و گویندگی شود، باید شخصیت و ابتکار خود را داشته باشد و چیزی از خود ارائه دهد. متأسفانه، بسیاری از دوستان تنها تقلید می‌کنند؛ حتی در نقش‌های مختلف، همه سعی دارند همان نقش‌های گذشته را بازسازی کنند. برای مثال، گوینده‌ای مانند آقای افضلی یا آقای پزشکیان، هر یک شخصیت و ابتکار خود را داشتند، اما اکنون برخی سعی می‌کنند دقیقاً همان صداها را برای کاراکترهای پیر تقلید کنند و از خود مایه‌ای نمی‌گذارند.

گوینده شخصیت های «هرکول پوآرو» و «زبل خان» تصریح نمود: به همین دلیل، گویندگان مولف و اصیل بسیار کم هستند و جایگزینی برای نسل گذشته دشوار خواهد بود. حتی گویندگان با صداهای معمولی، تلاش می‌کنند صدای خود را شبیه دیگران کنند و این موضوع باعث می‌شود که نظیر نسل گذشته به سختی پیدا شود.

منانی در ادامه گفت و گو با انتقاد از ورود هوش مصنوعی به عرصه دوبلاژ و بازسازی صدای گویندگان مرحوم توسط برخی از گروه های دوبلاژ متذکر شد: هوش مصنوعی تنها برای کاهش هزینه‌ها کاربرد دارد و نمی‌تواند احساس انسانی را منتقل کند. شبیه بودن صدا کافی نیست، زیرا دوبله یک نوع زندگی است و تجربه انسانی در آن نقش اساسی دارد.

وی افزود: متأسفانه، این شرایط باعث شده است که جایگزینی واقعی برای نسل گذشته هرگز پیدا نشود؛ ممکن است افراد بتوانند شبیه‌سازی کنند، اما در عمق کار، چنین چیزی امکان‌پذیر نیست.

«اکبر منانی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: متاسفانه تا زمانی که یکی از ما زنده است کسی سراغ ما نمی‌آید اما همینکه یکی از ما فوت می‌کند همه توجهات به ما جلب می شود. مطبوعات و رسانه ها غالبا سراغ ستاره‌ها و افراد سرشناس می‌روند و کسی توجهی به این قشر از هنرمندان نمی‌کند. برخی از همکاران من خانه نشین هستند و حتی کمتر به بیرون می روند. چرا نباید رسانه ها سراغ آن ها بروند و حالشان را جویا شوند. گویندگانی که بیش از شش دهه عمر خود را برای این هنر گذاشته‌اند. این اتفاق ناراحت کننده‌ای است که با فوت هر یک از دوستان من برای من تداعی می‌شود.